29 maart 2007

Opening Brede School een feit

WOERDEN – Tussen de eerste plannen voor een Brede School in Woerden en de officiële opening ervan in het Schilderskwartier, zat een lange tijd. En de ingebruikname van het multifunctionele pand – oorspronkelijk verwacht in december vorig jaar – was met drie maanden uitgesteld. Afgelopen zaterdag kon dan eindelijk de nieuwsgierigheid van de buurtbewoners en andere belangstellenden bevredigd worden op de Open Dag. Van die mogelijkheid werd grif gebruik gemaakt. Maar ook de officiële opening van de dag ervoor, waar alleen genodigden bij aanwezig waren, werd gekenmerkt door een grote drukte.

Deze drukte begint om half vier, wanneer zo’n 350 als filmsterren verklede leerlingen het plein opstromen. Hun begeleidsters zijn, geheel in stijl, herkenbaar aan een roze boa om hun nek. Wethouder Annet van der Woude van Onderwijs – zij is tevens bestuursvoorzitter van de Brede School – feliciteert hen allen met de opening van de school. ,,Maar het allerleukste moet nog komen. Meneer Fabrice (een Amsterdamse kunstenaar, red.) heeft met alle leerlingen gesproken en aan de hand van jullie ideeën een kunstwerk gemaakt voor in de school. Hierop staan grote orka’s, en kinderen die spelen en op reis gaan. Dit wordt het symbool van de school. Een stukje van het kunstwerk is overgenomen op de vlag, die we gekregen hebben van bouwbedrijf Heddes.” Na het hijsen van deze vlag en die van de afzonderlijke participanten – dit zijn de Willem Alexanderschool, Rembrandt van Rijnschool, regiobibliotheek, SKMN, Vierstroom en GGD – verklaart Van der Woude de school voor geopend. Daarna klinkt eensgezind uit alle kinderkeeltjes het feestelijke vlaggenlied.

In afwachting van de toespraken van de participanten, die binnen gehouden zullen worden, vertelt Fabrice – dit is zowel zijn voornaam als zijn artiestennaam – over de totstandkoming van het kunstwerk in de centrale hal. ,,Voor deze opdracht ben ik benaderd door Thijs Box van Heddes Vastgoed, die ik al kende. Twee weken geleden heb ik op maandag en dinsdag bij de Rembrandt van Rijnschool en de Willem Alexanderschool geïnventariseerd wat de kinderen op het kunstwerk wilden hebben staan, zodat ik woensdag aan de slag kon gaan. Het onderwerp ‘dieren’ stond bij alle kinderen op nummer één; variërend van tijgers en leeuwen tot dolfijnen en orka’s. Hoewel ik zelf vind dat je niet moet denken in zwarte en witte scholen, symboliseert het krachtige zwart/wit van de orka goed het samengaan van de twee scholen tot één Brede School. Doordat er in het gebouw al veel felle kleuren zijn, heb ik voor het schilderij voornamelijk blauw gebruikt. Dit komt goed uit in het daglicht, dat alleen op die plaats het gebouw binnenkomt. Deze opdracht was kort dag. Toch heb ik niet gekozen voor sneldrogende acrylverf, omdat de diepere tonen van olieverf over 100 jaar nog wél interessant zijn. Als de verf over anderhalve maand is uitgehard, komt er een laklaag overheen.”

Nog steeds in afwachting van de toespraken – men blijkt geen microfoon te kunnen vinden – doen veel mensen alvast letterlijk hun rondje door het architectonisch vormgegeven pand, waarin lichtdoorlatende glazen stenen zijn verwerkt als wand of enkel als doorkijkje. Hoewel elke participant zijn eigen buitendeur heeft, zijn deze ook binnendoor te bereiken. Het rode marmoleum geeft hierbij het hoofdpad door het gebouw aan, dat tevens leidt langs een kooklokaal en techniekruimte. Naast het felle rood van de vloer, is de aanvullende kleur voor de Rembrandt van Rijnschool groen en die van de Willem Alexanderstraat geel. Symbolisch komen deze drie kleuren samen in de gloednieuwe, achtste vestiging van de regiobibliotheek. Deze vormt het verbindingsstuk tussen de scholen en mag door alle leerlingen gebruikt worden. Martin van der Zwan, directeur van de regiobibliotheek Utrecht Zuid West, vertelt: ,,Daarnaast heeft deze vestiging een wijkfunctie voor kinderen. Maar ook hun ouders kunnen hier terecht; voor opvoedkundige boeken en tijdschriften. Dus niet voor romans. In deze wijk hebben niet alle gezinnen een pc thuis, daarom komen hier binnenkort nog een aantal huiswerk- en internet pc’s. We moeten nog even bekijken wat voor spelletjes daar op komen.”

Dan is het tijd voor de toespraken. Helaas voor de toehoorders nog steeds zonder microfoon. Directeur Kees Boer van de Willem Alexanderschool zegt van de ‘minst geoutilleerde school in Woerden, naar de mooiste’ verhuisd te zijn. Collega Loes Tierolf, directeur van de Rembrandt van Rijnschool, heeft het over ‘een sprookje dat uitkomt’. Mede doordat ‘de gemeente voor 100 procent meewerkt en we een architect hebben die luistert.’ Alle andere sprekers zeggen unaniem blij te zijn met de onderlinge samenwerking, waarbij ieder zijn eigen identiteit kan behouden.

Voor meer informatie over de Brede School en zijn activiteiten, kan gekeken worden op www.bredeschoolwoerden.nl of gebeld worden naar locatiecoördinator Caroline van Dungen, tel. 0348-483591.

Foto: Alex de Kuijper

Ruim reizen met volop licht en zicht

(Grand) Picasso C4 heeft maximale botsveiligheid
WOERDEN – Automobielbedrijf Van Drie heeft er een paradepaardje bij. Vijf maanden na introductie van de zevenzits Grand C4 Picasso, is begin maart de vijfzits C4 Picasso op de markt gebracht. ,,Bij andere MPV’s van één bepaald merk, zie je nogal eens dat de ene versie simpelweg een verkorte of verlengde versie is van de andere. Citroën daarentegen, heeft deze beide auto’s een geheel eigen karakter gegeven, door uiterlijke verschillen in de achterste helft. Alle pluspunten van de zevenzitter – zoals ruimte, licht, zicht en een maximale botsveiligheid – heeft Citroën natuurlijk ook toegepast op de vijfzitter”, vertelt directeur Gert van Drie.

Het meest opvallende wat de C4 Picasso en de twaalf centimeter langere Grand-uitvoering gemeen hebben – naast de comfortabele hoge instap en zit – is de panoramische voorruit, die doorloopt tot in het dak. ,,Hierdoor hoef je nooit meer gebukt naar boven te kijken of het verkeerslicht nu op rood of groen staat. Zelfs zonnekleppen zitten hierbij niet in de weg, want die zijn wegschuifbaar in het dak. Door het ruime gebruik van glas rondom, kent de auto bijna geen dode hoeken. Ook op andere punten voldoen deze twee modellen aan alle veiligheidseisen. Zo hebben zij standaard zeven airbags en een versterkte structuur. Daarnaast is speciaal gedacht aan de kindveiligheid: vier stoelen zijn uitgerust met Isofix-bevestigingen, waarmee je kinderstoeltjes met een klik eenvoudig vastzet. En wat ik zelf ingenieus vind: niet het hele stuurwiel draait, maar alleen de rand. De kern, met daarin de verschillende bedieningsknoppen en airbag, blijft dus op zijn plaats en wordt daardoor optimaal benut. De versnellingen zijn in de stuurkern geïntegreerd – zoals in de Formule 1 – waardoor er geen console met pook meer nodig is. Dit levert ruimte op, die gebruikt kan worden voor het installeren van een koelkastje.”

Kritische kijkers zullen niet zondermeer tv-reclames geloven waarbij in ‘no time’ autostoelen worden weg geklapt. Van Drie laat echter zien dat het weg- en uitklappen van de ‘bioscoopstoelen’ inderdaad een kwestie van seconden is. In een mum van tijd heeft hij de achterste, losse fauteuils laten verzinken tot een gladde laadvloer. Ook handig is, dat – naast de grote hoeveelheid invallend daglicht – deze modellen elektrische binnenverlichting hebben op alle plaatsen waar dit handig is. Zicht door licht, dus. ,,Beide C4 Picasso’s zijn erg gewild op de zakelijke en particuliere markt. Daarom zijn ze bij ons uit voorraad leverbaar. De vijfzits C4 Picasso is er vanaf 24.990 euro en de zevenzits Grand C4 Picasso vanaf 25.990 euro.” Wellicht ten overvloede meldt Gert van Drie nog: ,,En mocht onverhoopt de panoramische voorruit vervangen moeten worden, dan hebben wij ook die op voorraad.”

Automobielbedrijf Van Drie is gevestigd aan de Leidsestraatweg 42-52. Voor meer informatie kan gebeld worden naar 0348-412416 of gekeken op www.vandrie.citroen.nl.

Foto: Alex de Kuijper

1 maart 2007

50-jarige SHHV komt met ‘collectors item’

WOERDEN/REGIO – Als je het met iemand over vroeger hebt, wordt het algauw laat. Deze woordspeling klopt in ieder geval wanneer je in gesprek raakt met (oud-)bestuursleden van de Stichts-Hollands Historische Vereniging (SHHV). Alsof het gisteren was praten oud-voorzitter Nico Plomp, huidig voorzitter Lex Albers en secretaris Gerda Zeegers levendig over Woerden door de eeuwen heen, maar ook over het verleden én de toekomst van hun vereniging. Directe aanleiding is het 50-jarig bestaan van de SHHV, dat onder andere gevierd gaat worden met de uitgifte van een kadastrale atlas. “Niet zomaar een, maar een uitgave met daarin eigenaar/bewonersgegevens en gedigitaliseerde kaarten uit 1832. Dat is namelijk het jaar waarin in Nederland het kadaster is opgezet. Het wordt daardoor een echt collectors item”, voorziet Albers.

Erelid Nico Plomp memoreert over de begintijd: “De formele oprichtingsdatum van de SHHV was 27 december 1957, maar men kwam al eerder bij elkaar. De vereniging kwam voort uit de 'Natuurvrienden', een organisatie onder leiding van Van der Voo, veldbioloog, Schippers, leraar technische school en Stout, onderwijzer. Op zaterdag trokken zij en anderen met de schooljeugd de natuur in. Tijdens die excursies bezochten we ook historische locaties, zoals het Linschoterbos en restanten van de Hollandse Waterlinie. Negen jongens vormden een werkgroepje dat daar meer van wilde weten. Het initiatief sloeg aan bij de ouderen en zo werd de Historische Vereniging voor Woerden en omstreken opgericht met twaalf leden, waaronder enkele van een jaar of vijftien oud. Onze actie tegen het dempen van de Rijn, in 1961, bleek goed te zijn voor de ledenwerving.” (met een kwinkslag) “Een stijging van twaalf naar vijfentwintig leden is toch maar mooi 100 procent!”

Inmiddels telt de vereniging circa 650 leden, waarvan de helft uit Woerden komt en de rest uit omliggende plaatsen of nog verder weg. “In de loop der tijd hebben we onze naam veranderd, omdat we de aanduiding ‘en omstreken’ devaluerend vonden klinken voor de dorpen in ons werkgebied. Want hoewel onze standplaats Woerden het grootst is en centraal ligt, worden ook in die andere plaatsen activiteiten en lezingen gehouden”, vertelt Albers. “Tegenwoordig worden mensen lid van onze vereniging als ze aan het einde van hun maatschappelijke carrière komen, de kinderen het huis uit zijn en ze meer vrije tijd krijgen.” Plomp vult aan: “Maar vroeger zagen we in onze werkgroepen vaak ook vrij jonge mensen, van rond de dertig.” De huidige voorzitter: “Via onze maandelijkse nieuwsbrief brengen we de leden op de hoogte van onze activiteiten. Daarbij proberen we steeds een link te leggen tussen historie en heden. Onlangs besteedden wij nog aandacht aan de plannen voor een nieuwe snelweg A 2,5. Deze plannen zijn inmiddels van tafel, maar waakzaamheid blijft geboden om het Groene Hart groen te houden en ons culturele erfgoed te behouden. Ook actueel was laatst de lezing over de nieuwste spelling, gegeven door de directeur van het Meertensinstituut. Deze buitengewoon hoogleraar wist de zaal goed uit te lokken over dit onderwerp. Door msn en sms is onze taal revolutionair veranderd. Maar zolang het ertoe bijdraagt dat mensen betrokkenheid op elkaar houden, ben ik persoonlijk niet tegen deze spellingswijzigingen.”

Sponsoring kadastrale atlas
Van dit jubileumjaar wil de SHHV iets bijzonders maken. Albers hierover: “Wij willen nog meer naar buiten treden met een aansprekend programma. Tom Hazenberg – hij was als archeoloog betrokken bij Hoochwoert – gaat een lezing over de Romeinen houden. Hij staat erom bekend dat hij boeiend kan vertellen. Ook organiseren we dit jaar lezingen over de periode van de industrialisatie in en rond Woerden en het Kasteel. Daarnaast zijn we bezig met een filmcyclus in bioscoop AnnexCinema – leden kunnen dan met korting naar bepaalde historische films – en er is een tentoonstelling in de maak. Maar ons mammoetproject wordt toch wel de uitgave van twee kadastrale atlassen. Een bevat de gegevens van Bodegraven en Zwammerdam. De andere bevat meer dan vijftig kaarten van de gemeente Woerden. Echter zonder Harmelen, want van deze plaats is al eerder een kadastrale atlas uitgegeven. De kostprijs van deze Woerdense atlas zou oorspronkelijk komen op 100 euro, echter door sponsoring is de voorintekenprijs slechts 29,75 euro. Voorinschrijven kan nog tot 1 mei 2007. Of de atlas daarna nog verkrijgbaar is, is niet bekend. Maar als dat zo is, dan zal hij zeker een stuk duurder zijn. Overigens zoeken we voor de laatste zesduizend euro nog sponsors. Als tegenprestatie worden zij met naam en logo in dit unieke boek vermeld en krijgen zij een presentexemplaar.”

Het secretariaat van de SHHV is gevestigd aan de Meerkoetlaan 3. Voor meer informatie kan gebeld worden naar 0348-414126, gemaild worden naar mail@shhv.info  of gekeken op www.shhv.info  of www.heemtijdinghen.nl.


Deze oude kaart van kaartenmaker Tirion laat zien hoe Woerden er uitzag rond 1749, dus ruim 250 jaar geleden. De dubbele gracht is goed zichtbaar. De binnenste gracht is vanaf 1873 in etappes gedempt, op enkele stukjes na: rond de Hogewal en nabij het kasteel. Het kasteel staat hier nog helemaal in het water en op de plaats van de huidige molen De Windhond stond toen ook al een molen.
 

22 maart 2007

Marjan Berk ‘heldin’ door openhartigheid

WOERDEN – Het Boekenweekthema “LOF DER ZOTHEID” Scherts, Satire en Ironie blijkt Marjan Berk (1932) op het lijf geschreven. Want hoewel ze in haar boeken ook de serieuze onderwerpen niet schuwt, kreeg ze afgelopen maandag, tijdens haar lezing in de Woerdense bibliotheek, regelmatig de lachers op haar hand door haar openhartigheid en zelfspot. Die groep ‘lachers’ bestond uit veel dames en welgeteld drie heren. ,,Hun vrouwen kunnen zeker niet autorijden”, werd – geheel in stijl – door een bezoekster schertsend over de mannen gefluisterd.

Volgens het programma zou de veelzijdige schrijfster eigenlijk pas in de pauze haar boeken signeren, maar de ‘neurotische vroegkomer’ – zoals Berk zichzelf noemt – had ruim voor de afgesproken tijd ‘op de dichte deuren van de bieb gebonkt’. Toen deze gauw voor haar geopend werden, was er voor de lezing dus nog alle tijd om zich in de boekenkraam te installeren. Een deel van haar uitgebreide oeuvre was hier te koop, waaronder het nieuwe geesteskind ‘Zout’. De inhoud van dit boek is bijna net zo opmerkelijk als het ontstaan ervan. Marjan Berk vertelt: ,,In 1998 wilde ik graag een ‘opa en oma boek’ schrijven, over hoe nieuwe, allochtone Nederlanders kijken naar hun grootouders. Wat hebben zij van hen geleerd en wat geven zij door aan hun eigen kinderen. Een van de vrouwen die ik voor dit boek geïnterviewd heb, was de Turkse Sebahat Tuzgöl. Ze had me bij die gelegenheid verteld dat ze op haar vijftiende was getrouwd met een man die ze voor de huwelijksdag nog nooit gezien had. En toch was ze met hem ‘verschrikkelijk gelukkig’ geworden. ‘Hoe kan dat nou?’ vroeg ik me toen al af. Begin vorig jaar heb ik haar gevraagd of ik haar levensverhaal mocht noteren. Vervolgens heb ik een jaar lang iedere week bij Sebahat Turkse thee gedronken, terwijl zij vertelde. Ze bakte constant lekkere dingen voor me; ik groeide langzaam maar zeker dicht.” (met een glimlach) ,,Op de een of andere manier dacht ze dat ik graag oliebollen lustte. Tot diep in maart heeft ze die voor mij gebakken. In dat jaar zijn Sebahat en ik – zij was toen al weduwe – dikke vriendinnen geworden. De titel van het boek verwijst niet alleen naar het zout dat gewonnen wordt in Sebahats geboortedorp en voor de inwoners heel belangrijk is – het voorvoegsel ‘Tuz’ in veel plaatselijke achternamen betekent ‘zout’ – maar ook naar de metafoor dat liefde het zout is in de pap van het leven. De liefde zorgde ervoor dat Sebahat haar man Yüksel volgde naar Nederland en dat zij doorzette om onze taal te leren lezen, schrijven en spreken. Een titel met een dubbele uitleg, dus.”

Zelfspot
Zoals tijdens hun gesprekken de levens van Marjan Berk en Sebahat zich met elkaar vervlochten, zo ontstond bij de schrijfster het idee om in het boek hun verschillende levensfases met elkaar te vergelijken. In de Woerdense bibliotheek leest de auteur zowel stukjes uit de biografie van haar Turkse vriendin, als openhartige fragmenten uit haar eigen autobiografie. Uit het eerste klinkt vooral respect voor Sebahats leven, uit het tweede zelfspot over het hare, wanneer het gaat over onderwerpen als ‘de eerste keer’, ‘bevallen’ en ‘schoonmoeders’. ,,Wij wijzen vaak naar Turken wanneer het gaat over gearrangeerde huwelijken of het uitdelen van een tik binnen het gezin. Toch trouwde in de tijd van mijn Zeeuwse voorouderen ook geld met geld, en land met land. Ik vind dat geen slecht uitgangspunt, want van de huwelijken die gebaseerd zijn op valse romantiek, gaat een op de drie fout. En over een tik gesproken: bij ons thuis kregen we regelmatig een pak op ons broek en op school een mep met de liniaal. Dus laten we vooral de hand in eigen boezem steken.” Een andere parallel die de auteur trekt tussen hun beide levens, gaat over het onderwijs. ,,Sebahat huilde omdat ze zo vreselijk graag Nederlands wilde leren, dat haar man haar de taal heeft bijgebracht met behulp van kranten. Zelf moest ik tot mijn spijt van school af toen bleek dat mijn moeder ongeneeslijk ziek was. Ik ben dus een echte autodidact. Met het schrijven van boeken ben ik pas op mijn 50e begonnen.“

Hierna leest Marjan Berk nog meer voor uit eigen werk, dat niet altijd autobiografisch is, maar wel aansluit op haar eigen belevingswereld. ,,Het boek ‘Vertigo’, dat in oktober uitkomt, gaat over een vrouw van ongeveer 70 jaar die haar wereld steeds kleiner ziet worden door het wegvallen van haar baan en de dood van haar vrienden. Door uitputting krijgt ze een aanval van het syndroom vertigo, waardoor het voelt alsof ze in een draaikolk is beland. Hierna blijkt ze helderziend te zijn. Zelf ben ik 74 en ik besef dat ik in de blessuretijd leef; de horizon komt steeds dichterbij. Daarom geniet ik van elke dag. Door uitputting heb ik zelf eens vertigo gehad, waarbij het me een uur kostte om naar de deur te kruipen.” (relativerend) ,,Tsja, andere mensen hebben een steenpuist. Dat is ook niet alles.”

Door haar openhartigheid stelt Marjan Berk zich tijdens de lezing en in haar boeken voortdurend kwetsbaar op. Dit levert haar na afloop het compliment op dat zij – net zoals de vrouwelijke hoofdpersonen in haar boeken – een heldin zou zijn. Waarop de auteur weer met de nodige zelfspot reageert: ,,Wist u dat helden eigenlijk heel bange mensen zijn?”

Foto: Alex de Kuijper

22 maart 2007

Teamwork bij inrichten expositie ‘ZIN’

WOERDEN – Vooruitlopend op de Kunst10daagse – die landelijk gehouden wordt van 23 maart tot 1 april – zijn vorige week vrijdag in de Woerdense Kunstuitleen twee exposities ingericht met als thema ‘ZIN’. Kunstenaar Adrie Huisman was uitgenodigd om een tafelvitrine te vullen en een wand te decoreren. Dat laatste hoefde hij niet alleen te doen, want hij werd bijgestaan door wethouder Marjan Haak en vierdejaars leerlingen van het Kalsbeek College.

Kunstuitleen coördinator Henk Nelson vertelt dat hij via de Provinciale Kunstuitleen Utrecht hoorde over het thema van de Kunst10daagse. ,,ZIN moet hierbij opgevat worden als zinnenprikkelende geuren, kleuren en smaken. Met Adrie Huisman – afkomstig uit het Westland en bijgenaamd ‘de paprikaman’ – heb ik het eerst alleen gehad over de tafelvitrine, waarin hij een stilleven zou maken van paprika’s, pepers en tomaten. Maar omdat de kunstuitleen zo’n geweldige ruimte is, gingen we op het idee doorborduren. En dan blijkt een wand vol gevulde bloemenvazen leuker te zijn dan hier en daar een vaas chrysanten.” Aangezien Nelson zelfgemaakte vazen het leukst vond en hij graag jongeren wilde betrekken bij de expositie, nam hij contact op met de afdeling Culturele en Kunstzinnige Vorming van het Kalsbeek College. Namens deze afdeling vertelt docente Claudia van Putten: ,,Mijn eerste reactie was dat ik hier geen tijd voor had in mijn reguliere lessen aan 3, 4 en 5 havo en 4 vwo. Daarna ontstond het idee om leerlingen vrijwillig mee te laten doen, waarbij ze het inrichten van de expositie konden gebruiken als een culturele activiteit voor het vak CKV. Marry Samson, mijn collega onderbouw Handvaardigheid, zag het gelukkig zitten om met brugklassen twintig vazen te kleien en te emailleren, en twintig vazen van de Kringloopwinkel te beschilderen. Er zat best tijdsdruk op dit project, ook door de droog- en baktijd van de vazen. Al met al zijn ze in twee weken gemaakt.”

Dat er uiteindelijk maar vier Kalsbeek-leerlingen bij het inrichten aanwezig zijn, begrijpt de docente wel. ,,Met onze leerlingen zijn we al met veel projecten binnen en buiten de school bezig. En voor de meesten was dit een vrije dag vanwege rapportvergaderingen.” Scholieres Khalida Aoudia, Denise Smid, Sandra Groeneweg en Leonie Eggink zouden later deze middag zeggen dat ze ‘een hele ervaring rijker zijn’. Dat begon al bij de lunch, die de kunstenaar had verzorgd voor zijn vier assistentes en de wethouder, en die bestond uit ‘kunstzinnig gebakken’ brood en vers tomatensap. Een andere belevenis was het omvallen van het hekwerk, inclusief een aantal vazen. Denise relativeert: ,,Er waren er maar twee kapot, dus dat viel mee.” Doordat het hek op Sandra’s vinger was gevallen, moest het EHBO-trommeltje eraan te pas komen. Maar dat weerhoudt haar er niet van door te gaan met bloemen snijden en met staaldraad de vazen aan het – inmiddels verankerde – hekwerk te verbinden. Ook de wethouder leeft zich uit met bloemschikken. ,,Erg leuk dat die vazen door jongeren zijn gemaakt. Maar ik zorg er wel voor dat ik weg ben voordat er opgeruimd moet worden,” zegt ze, doelend op de hoeveelheid groenafval op het tapijt. Toch komt zij er niet zo makkelijk vanaf. Zodra ze buitenstaat, wordt ze door de meiden ruim met gele en roze chrysantenknoppen bestrooid. De missie ‘jongeren betrekken bij deze expositie’ mag evengoed als geslaagd worden beschouwd. Want toen de scholieren na afloop bloemen uit de vazen mochten plukken voor thuis, reageerden zij unaniem: ,,Dat is toch zonde?”

De Kunstuitleen in gevestigd aan de Meulmansweg 27, in het pand van de Regiobibliotheek. De Nationale Kunst10daagse duurt van 23 maart tot 1 april, maar of de chrysanten zo lang staan, is niet zeker.

Foto: Alex de Kuijper